Surprise

Vanmorgen keurig om 9.30 uur zijn ze met me gestart en even daarna liep de Herceptin via mijn PICC lijn naar binnen. Dat is handig, geen geprik meer en wel zo snel… Om 10.30 kwam er keurig warme chocolademelk met een stuk gevulde speculaas en ook de Sint kwam met zijn pieten langs om de patiënten sterkte te wensen. Hij zal wel gedacht hebben; wat zit daar voor astronaut met die rare helm!

So far so good, zou je zeggen maar helaas verliep ook deze ochtend niet vlekkeloos. Na de Herceptin is het de bedoeling dat de lijn schoon gespoeld wordt met vocht (water met een zoutoplossing) en na een kwartier kan dan de 1^e chemo erdoor. Dat werd ook zo gedaan, maar de verpleegster vergat het kraantje van de zoutoplossing dicht te draaien en de chemo aan te zetten. Afijn een uur verder en de infuusbel ging af. Tja toen kwam ze erachter dat de hele zak met zoutoplossing inmiddels in mijn lijf zat en de chemo niet! Ik begreep al niet waarom ik zo vaak moest plassen. En dat betekende nog een uur langer blijven zitten en nog een uur langer met die ijskap op mijn hoofd; wat een surprise! Natuurlijk bood ze haar excuses vele malen aan, maar wat moet ik daarmee?.

Om 16.00 was ik weer thuis, netjes thuisgebracht door Fausia. De kinderen spelen allebei bij Jacqueline. Vandaag doen we niks meer aan de Sint en dat is maar goed ook want ik ben behoorlijk duf. Aankomende zaterdag vieren we de Sint, met pakjes en een surprise voor ieder kind. Ook na deze chemo ben ik (nog) niet misselijk. Ik hoop dat het wegblijft en dat ik mijn heerlijke maaltijdsalade straks kan eten.