Rome en een onverwachte herceptin

Rome was heerlijk. Vooral er even tussenuit zijn… Weg van dat ziekenhuis en dat hangen op en rond huis (of op de bank). Heerlijk genieten van het weer, van elkaar en van de omgeving. We hadden een heerlijk huis, eigenlijk een begane grond inclusief een terras met rechte ijzeren stoelen. Maar we hadden in ieder geval een terras! Iedere ochtend buiten ontbijten en af en toe ook ’s middags of ’s avonds op het terras. Tussendoor natuurlijk veel gezien en gedaan. Een fietstocht onder begeleiding van een gids, maar ook Vaticaanstad met het prachtige museum en de Sint Pieterskerk. En iedere dag een groot ijsje en meestal een pizza voor de kinderen. Mmmm.
Het contrast met gisteren was dan ook groot. ’s Ochtends een afspraak bij de oncoloog die er gelijk op wees dat ik nog deze week de opstartdosis van de herceptin moest krijgen! En omdat er donderdag geen plek meer was, kon ik gelijk blijven en zat ik tot 14.30 uur op de chemo afdeling aan het infuus. Gelukkig kon Saskia Annick opvangen. Die driedubbele dosis herceptin is mij behoorlijk slecht ‘gevallen’. Behoorlijk beroerd, vroeg in bed gestapt waar ik mezelf niet warm kon krijgen. Een warm bad en daarna met een extra deken in slaap gevallen. Vanmorgen met een zere keel en belabberd wakker geworden. En sindsdien zit ik op de bank van alles te regelen. Logeren van Annick bij Jessy zodat ik met Luuk naar het Nederlands elftal kan, een huurauto voor de volgende vakantie, huiswerk nakijken (ja ja ik werk af en toe ook nog wat) en Karlien die komende week een nachtje met Annette hier komt slapen. Woensdag heb ik de operatie van de stands en ze mogen er voorlopig uit blijven. De verwachting is dat het lang stabiel blijft en dus kunnen de urinewegen het weer zelf, zonder hulp van plastic stands. Dan hoef ik ook niet over een half jaar weer geopereerd worden. Dat is gelukkig positief nieuws!