Op naar de volgende chemo...

Gisteren bleek in het ziekenhuis dat de markers in 3 weken tijd verdubbeld waren. Ze zijn nog nooit zo hoog geweest! Dat was behoorlijk schrikken want eerlijk gezegd voel ik mij niet zo. Ik voel me futloos maar niet veel slechter dan een paar weken geleden. Eigenlijk zelfs een stukje beter. Maar kennelijk zegt dat niet veel en bovendien had ik een paar weken geleden dat bloed verloren. Conclusie; de chemopillen doen niks en ik kan wederom naar een andere chemo overstappen. Welk nummer dit ondertussen is, weet ik niet. Ik hou het (bewust) niet meer bij. Jammer is dat dit een wekelijkse chemo zal zijn en dat ik daarom weer wekelijks naar Amsterdam zal moeten. Gelukkig duurt deze chemo niet lang. Volgens de verpleegkundige sta ik binnen een uur weer buiten. Dat hoop ik dan maar.
En toch komt het nieuws weer hard aan; weer een teleurstelling. Er lijkt wel niks meer te werken en dat is nu al maanden zo. Ook Luuk voelde dat gisteravond zo. Annick wist niet goed wat ze ervan moest denken. Bij deze chemo valt mijn haar niet uit (wordt wel dunner, maar dat is het nu ook al) en dat blijft voor haar een belangrijk punt. De wekelijkse gang naar het AvL zien ze wel als een hele belasting voor mij. Ik probeer dat zoveel mogelijk binnen de schooltijden te doen, dus veel krijgen ze daar niet van mee.