hart of hard?

Deze week ‘rustweek’, dus geen chemo maar alleen herceptin. Dat betekent overigens niet dat ik geen ziekenhuisbezoeken heb, want ik ben er deze week weer iedere dag (zucht). Ik kom net van de oncoloog en afgelopen dagen hartonderzoek, bloed prikken en ct scan achter de rug. Op de ct scan was een verdere verbetering te zien. De opgezette lymfes waren verder geslonken en dit wordt onderstreept door de tumormarkers in het bloed. Ook deze waren weer ietsje afgenomen. Wat tegen zit is het hart. Het hart wordt door de herceptin aangetast en kan niet hard genoeg pompen. Hierdoor ben ik ook moe en moet ik bijvoorbeeld bovenaan de trap hijgen en even bijkomen. Aan de andere kant ben ik net met Saskia heen en weer naar het ziekenhuis gefietst en ga ik zo op de fiets boodschappen doen.
Om dit beter in kaart te brengen wordt er in de aankomende week een echo van mijn hart gemaakt en word ik doorverwezen naar een cardioloog. Ja wel, we krijgen er nog een arts bij; oncoloog, euroloog, psycholoog, dermatoloog en nu de cardioloog. Kortom, ik kan er beter naast gaan wonen… Die cardioloog gaat samen met de oncoloog bepalen of de herceptin door kan gaan of tijdelijk zal moeten stoppen om het hart te laten herstellen. In deze herstelperiode (max. 3 tot 6 maanden) krijg ik dan geen herceptin meer. Dat zou jammer zijn, maar onvermijdbaar. Een alternatief is er niet, want ook de alternatieven tasten het hart aan. In die periode is het niet zo dat het gelijk terug komt, de verwachting is meer dat het stabiel zal blijven. Maar allereerst ga ik de 6 maanden chemo afmaken en zal ik de aankomende maand voorlopig aan de laatste chemokuur zitten. In de maand mei worden dan ook de stands van de urinewegen vervangen, middels een operatie.