En weer een dag ziekenhuis
Alweer even geleden. De tijd vliegt en zo ook de dagen die aan mij voorbij gaan in het ziekenhuis. Afgelopen week stond een operatie op de planning; de stands in de urinewegen moesten vervangen worden. Met Saskia en Karlien allerlei voorbereidingen getroffen want Karlien zou voor de kinderen zorgen en Saskia voor mij. Gelukkig ging de hele operatie niet door. De uroloog belde maandag om te zeggen dat de stands definitief niet vervangen zouden worden, maar alleen verwijderd. De chemo is zo goed aangeslagen en de lymfes zo verkleind dat een vervanging momenteel niet nodig is. En alleen het verwijderen van de stands hoefde niet onder narcose. Er zit wel een risico aan en dat is dat de urinewegen eventueel door kleine bloedstolsels of beschadigingen van de stands verstopt raken. Dit gebeurt dan in de eerste dagen / weken na de verwijdering. De uroloog raadde mijn aan dit risico te nemen. Ik moet dan wel een paar keer bloed laten afnemen en een echo laten maken. Aan de hand daarvan kunnen ze bepalen of de urinewegen & nieren het weer zelf kunnen. En zo belandde ik van de operatiekamer in de poli, alwaar de stands zonder verdoving en zonder narcose binnen 1 minuut uit waren. Zonder enige pijn en dat was een hele opluchting. Want het idee dat die slangetjes er via mijn plasbuis uit moesten, was niet een hele prettige. Gelukkig viel het reuze mee. Met Miriam wel 45 minuten zitten wachten totdat ik eindelijk aan de beurt was…
Dat was vorige week. Gisteren moest ik bloed laten prikken, althans bloed via mijn PICC lijn in mijn arm eruit laten afnemen. Want dat is het fijne van zo’n lijn; ze hoeven niet meer in je arm te prikken. Thuis gekomen, voelde ik mij behoorlijk beroerd en al gauw liep de koorts op tot boven de 39 graden! De oncoloog belde tussen de middag voor de uitslag van het bloed. De nieren deden het prima en er was geen enkele aanwijzing dat de urinewegen het niet zouden doen. Toen ik vertelde dat ik nu voor de 2e keer hoge koorts had gekregen nadat er met de PICC lijn was gewerkt, raadde hij aan deze nog dezelfde dat te laten verwijderen. Waarschijnlijk zit er dan toch ergens een infectie of bacterie op of aan de lijn. En zo belandde ik gisteren voor de 2e keer in het ziekenhuis en mocht ik lang wachten voordat de lijn er uiteindelijk uit was. Ook dit is zo gebeurd en heb daarvan niks gevoeld. De hele dag nog beroerd geweest en hoe warm het buiten ook is, ik rilde en klappertandde de hele boel bij elkaar. Ook een warm bad kon maar even helpen. Gelukkig gaat het vandaag een stuk beter. Vanmorgen was ik nog steeds niet helemaal helder, maar na het middaguur wordt het steeds beter. Dat is maar goed ook, want Luuk heeft vanavond nog een inhaalwedstrijd voetbal en Annick moet gewoon naar de keyboardles gebracht worden. Overdag hou ik het rustig. Ik had graag nog wat in de tuin gewerkt, want het onkruid is er nog steeds niet uit maar vandaag laat ik het aan de vogeltjes over…
—————