Eetbuien

Na het zweverige van vorige week ben ik aardig opgeknapt. En dankzij prednisolon ook meer gaan eten. De oncoloog vond het stijgen van de tumormarkers niet verontrustend maar mijn afnemende gewicht wel. En dus heb ik een week prednisolon geslikt omdat daar de eetlust van opgewekt kan worden. En dat was inderdaad het geval. Jammer alleen dat ik er minder goed van slaap en ’s nachts een eetbui krijg. Bij de herhaling van Humberto Tan zit ik dan yoghurt met muesli, bananen, koekjes etc. te eten. Ook niet helemaal de bedoeling. Deze week (de week voor de komende chemo) ga ik het dan ook zonder die prednisolon proberen en kijken of mijn eetlust en nachtelijke rust in balans komen. En deze week gebruik ik ook om lekker bij te kletsen met vriendinnen en af en toe op stap te gaan.
Afgelopen zondag hebben Annick en ik een lange wandeling in Meijendel gemaakt. Het was mooi weer en al lopend hebben we veel gekletst over onze wederzijdse zorgen. Annick heeft de afgelopen tijd een beetje veel in het hoofd, maar na een heerlijke wandeling is de lucht wat geklaard. En dat is vooral ’s nachts te merken. Sinds zondag is ze niet meer aan het slaapwandelen. Wel zo rustig!