Welkom op mijn website

17 november 2013

Middels deze weblog wil ik jullie weer af en toe op de hoogte houden van mijn strijd tegen kanker. Die strijd is 2 jaar geleden begonnen toen ik borstkanker kreeg. Na die 2 jaar was ik opgetogen. Het was weg, ik voelde me goed en ik heb met de kinderen een fantastische reis naar Zuid Afrika gemaakt. Het was, dacht ik toen, een afsluiting van een nare en vooral zware periode.

De euforie was helaas van korte duur. Op 5 november kreeg ik te horen dat mijn nieren nog een functionaliteit hadden van 15% en dat de urinewegen waren afgesloten door opgezette lymfeklieren. En het zag er naar uit dat het om kanker ging. Een operatie volgde, waarbij er plastic stands in de urinewegen zijn geplaatst zodat ik weer kon plassen. De nieren zijn daarna weer normaal gaan produceren en lijken nauwelijks last te hebben van de stands. Ook volgden enkele onderzoeken zoals een CT-scan waarop te zien was dat er geen uitzaaiingen in andere organen zijn, maar dat er op 3 plekken opgezette lymfes aanwezig zijn. In de hals, bij de maag en bij de urinewegen. Er werden een aantal cellen weggehaald (via een zeer pijnlijk proces op de echo-tafel) en de uitslag is inderdaad kanker. Welk type kanker het is, hoor ik aanstaande maandag. Maar dat het om uitgezaaide borstkanker gaat is in ieder geval duidelijk. Het is dus geen lymfeklierkanker wat een aantal mensen denken. Naast een gesprek met de huidige oncoloog in Westeinde / Antoniushove volgt een second opinion in het Anthonie van Leeuwenhoek.

Gelukkig schiet de hulp van alle kanten op ons af. Terwijl ik in het ziekenhuis lag hebben de kinderen bij Saskia (moeder Emma) een prima tijd gehad. Middels face time werd ik iedere morgen en avond door Luuk en Annick op de hoogte gebracht van de dagelijkse bezigheden. Ook met mijn broer Erik en schoonzus Karlien heb ik dagelijks kunnen facetimen en dat is toch wel heel fijn!

Ook de thuishulp is weer in gang gezet en komt 2x per week het huishouden doen. En met alle lieve hulp daar nog omheen, kan ik mij vooral richten op mijzelf en de kinderen. MIjn werk heb ik bovendien (voorlopig) stop gezet. Ik heb de kracht niet meer om opdrachten te vervullen. Vorige keer was het vooral een afleiding; ik zie het nu als een opgave...

Wordt vervolgd, via het tabblad 'blog'.